Wyspy Liparyjskie
Przepisy paszportowe
Wyspy Liparyjskie to terytorium włoskie. Na teren Włoch można wjechać okazując dowód osobisty lub paszport.
Przed wyjazdem należy się upewnić, czy dokument jest w wystarczająco dobrym stanie technicznym i czy pozwala na stwierdzenie tożsamości.
Na terenie Włoch można przebywać bez obowiązku posiadania wizy do 90 dni. Dokument tożsamości, którym podróżny posługuje się przy przekroczeniu granicy musi mieć ważność nie krótszą niż 90 dni od daty przyjazdu.
Włochy należą do Schengen. Waluta to euro.
Podróżując po Europie warto wcześniej odebrać we właściwym oddziale NFZ kartę EKUZ (Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego). Ułatwia ona formalności w razie konieczności wizyty u lekarza za granicą.
Charakterystyka wysp
Wyspy Liparyjskie są położone u północno – wschodniego wybrzeża Sycylii.
Nazwa Wyspy Liparyjskie wywodzi się od greckiego „liparos” tj. żyzny. Według mitologii, wyspy były we władaniu greckiego boga wiatru Eola, dlatego nazywane są też Wyspami Eolskimi.
Jest to archipelag 17 wysp pochodzenia wulkanicznego (siedem większych i 10 mniejszych). Oblewają je wody Morza Tyrreńskiego. Na wyspach Stromboli i Vulcano znajdują się ciągle czynne wulkany.
Panujący na wyspach śródziemnomorski klimat sprawia, że nawet w zimowe miesiące temperatura to +15o C.
Najdawniejsze ślady osadnictwa odkryto na największej wyspie Lipari. Od V wieku p.n.e. na wyspach panowali Kartagińczycy. Do utworzonych tu kolonii karnych zsyłali przestępców. Archipelag po wojnach punickich przejęli Rzymianie. W 1860 roku po zajęciu Sycylii, Wysp Liparyjskie, weszły w skład jednoczących się Włoch.
Gospodarka wysp opiera się na rolnictwie i rybołówstwie. Łowi się mieczniki, tuńczyki, ośmiornice i inne owoce morza a klimat pozwala na uprawę owoców cytrusowych, oliwek i winorośli. Eksportuje się wydobywany tu pumeks.
Na wszystkich wyspach słodka woda w postaci deszczówki gromadzona jest w cysternach. Nie ma tu rzek. W czasie suszy wodę przywożą statki.
Na Wyspy Liparyjskie przyciąga piękne morze i spokój. Nęci zapach oregano, rozmarynu, dzikiego kopru i cytrusów, a także oparta na nich wspaniała kuchnia, pełna śródziemnomorskich aromatów. Na stołach królują owoce morza i ryby podawane razem ze słynnym winem Malvasia.
Wyspy archipelagu
Lipari – to największa i najludniejsza wyspa. Jedyna wyspa archipelagu, gdzie można cieszyć oczy białym, pumeksowym piaskiem. Na turystów czeka odpoczynek w relaksujących łaźniach z gorącymi źródłami, które mają temperaturę do 70o C. Chcącym pozwiedzać, Lipari oferuje kilka zabytków jak katedra św. Bortolomeusza.
Stromboli – postój na wyspie jest niezwykle ciekawy, ze względu na nadal czynny wulkan. Jego stożek znajduje się na wysokości 924 m n. p. m. Część podwodna to aż 2300 m. Z wulkanu wydobywają się gazy i popiół. Erupcje mają miejsce dość regularnie, co 15 – 20 minut. Można je podziwiać także nocą, wybierając się na wycieczkę w okolice żlebu. Niesamowite wrażenia daje też spacer po czarnym, gorącym piasku.
Filicudi i Alicudi – mniejsze, ale i bardziej dzikie wyspy z licznymi grotami i wysokimi skalami. Wymarzone miejsce dla miłośników nurkowania i szukających spokoju.
Panarea – najmniejsza (tylko 300 mieszkańców), ale i najbardziej urokliwa z wysp archipelagu. W porcie San Pietro cumują jachty, chcących odwiedzić wyspę żeglarzy.
Vulcano – atrakcją dla turystów jest aktywny wulkan, znajdujący się niedaleko portu w Porto di Levante. Jego wyskość to 385 m. Po wspinaczce można podziwiać ogromny krater. Teren wokół krateru ma żółtą barwę z uwagi na nadal wydobywające się związki siarki. Inną atrakcją wyspy jest siarkowe jezioro, w którym można się wykąpać. Na wyspie jest miasteczko Porto di Levante a w nim kilka knajpek, wypożyczalni rowerów i motocykli.
Salina – do dwóch portów (Santa Marina i Rinella) można przypłynąć tu promem z Sycylii, Neapolu i Reggio. Charakterystycznym znakiem Saliny są szczyty dwóch górujących nad wyspą wulkanów. Na wyspie dominuje roślinność śródziemnomorską a także kasztany i topole. To najbardziej zielona z wysp archipelagu.